میزنم فریاد هر چه باداباد
دیگه قاطی کردم آخه خدااااااااااااااااا چرا ؟میزنم فریاد هر چه باداباد
دیگه قاطی کردم آخه خدااااااااااااااااا چرا ؟پسر عمو
وقتی منبه عمق
وافعیت های متروک
فرورفتم
تو
در بلندای خودت
برای پیکره ات
معنی می‌تراشیدی
پاهایت را بیرون بکش
در این کفش جای پا
زیاد است
اما نبودنت
برای تو نیست
تو می‌گویی:
مثل قصه خام شده‌ام؟
پس کدام یک
معنی پرواز را
بهتر می فهمیم؟
آه! تو خودت بودی؟
من تو را نشناختم
هنوز هم نمی‌شناسمت
تو با خودت کیستی؟
«من با خودم پسرعمو هستم!»
قلب سنگی
وقتی در کنار ساحل با سنگهای کوچک نوشتم عشق
ابر گفت چه قلب سنگی
ماه گفت چه قلب خاموشی
گل گفت چه قلب بی احساسی
موج گفت چه قلب سیاهی و خواست آنرا خراب کند اما نتوانست !
آنگاه بود که تو گفتی چه عشق استواری !
